پانتومیم : وقتی به بررسی حرکات میپردازیم، در ابتدا پانتومیم را کنار میگذاریم، زیرا پانتومیم، مانند نمایش یا اپرا یا رقص، رشته جدایی از هنر بیان است. در پانتومیم، هر مطلبی بدون استفاده از زبان به بیان میآید، حق حرف زدن. بررسیها تنها مربوط میشود به مجموعه حرکات و اشاراتی که در زندگی روزمره به چشم میخورند و در نمایش،شکل مشخص تری به خود میگیرند.[1]
با خاطرهای از ژان ـ لوئی بارو توجه کنید خالی از لطف نیست: من ، روزهای زیادی مشغول تمرین صحنه ایمایی رام کردن اسب بودم، و هیچ شیی هم که وجود اسب را جلوه دهد، در صحنه نداشتم، حضور این حیوان، صرفاً‌در تخیل و اداء و ایما و اطوار من بود. ناگهان متوجه مستخدمه تئاتر شدم که هنگام جاروب کشیدن صحنه، به تمرین های نمایشی من زل زده بود. وی همانطور که به دسته جاروب تکیه داده بود، پرسید: ببخشید آقا، ای کاش میفهمیدم اینهمه مدت بالاخره با آن اسب سرکشتان چه کار کردید؟[2]
با توجه به انشتارات بالا پانتومیم: از دو کلمه بونانی ترکیب شده به معنی تمام و تقلید (تمام تقلید) و به هور پیشگامی هم که آنرا بازی میکند. پانتومیم میگویند. پانتومیم عبارت است از تصویر افکار و احساست و عاطف گوناگون روی صورت، به نحوی که بیان کننده احساسات درونی هنرپیشه باشد، حرکات قیافه را میم مینامند.
روسیوس در رم، گاریک و ماتیوس درانگلستان و تالما در فرانسه از این لحاظ کمدین های مشهوری شناخته شدند که با کمال دقت و به حد هنر میمیک را اجرا میکردند.[3]
پانتومیم: از نظر تاریخی یکی از قدیمی ترین انواع نمایش در جهان است و حتی شکل هایی از آن را در دوران یونان باستان در غرب و یا در انواع ویژهای از هنر شرق می توان دید. اما پانتومیم از شکل ابتدائی و بیشتر «غریزی» آن یکی از والاترین هنرهای نمایشی جهان راه درازی پیموده است و این پیشرفت و تکامل را مدیون مردم سرزمینهای غرب است. به خصوص در قرن شانزده و هفده، یعنی در زمان شکوفائی نمایشهای «کمدیادلارته» در اروپا، پانتومیم دیگرنمایش ها راتحت الشعاع قرار داده بود.[4]
بازی زو 